Als echte fan weet je wat er achter die zin komt. Oke ik help je even op weg…. with the Sound of Music……
Ook al liggen mijn fandagen al jaren achter me, toch heeft de film nog iets magisch. Ik zie mezelf als jong meisje nog op onze lichtbruine hoogpolige vloerbedekking liggen voor de tv op menig zondagmiddag. Nog opgenomen op zo’n oude band. Hoewel het hele gezin ervan genoot deelde ik de passie vooral met mijn vader.
We hadden dan ook altijd geroepen om met het 25 jarige huwelijk van mijn ouders met hele gezin naar Salzburg te gaan om de filmlocaties te bezoeken. Inmiddels is ook dat alweer 10 jaar geleden en uiteindelijk was het er nooit van gekomen.
Maar vergeten was ik het nooit.
Toen ik een jaar of 8 geleden besloot een Bucketlist te maken moest en zou deze wens er dan ook op.
En dit jaar was het zover, we besloten in de zomer een kleine roadtrip te maken door Europa en ook naar Salzburg af te reizen om het B-vinkje te gaan zetten. Op een warme zomerse dag namen we twee fietsen mee vanaf het hotel en gewapend met het Sound of Music boekje gingen we kriskras door de stad.
We zagen o.a. het Von Trapp huis (al waren Maria, de kinderen en Kaptein von Trapp jammer genoeg nergens te bekennen), de fontein waar Maria dansend om heen ging en de brug waar de 7 kinderen overheen renden tijdens hun uitje. Terwijl ik de hele dag werd vergezeld met liedjes van de film in mijn hoofd.
Wellicht cliché, maar ik voelde me gewoon weer even het kleine meisje liggend op de vloerbedekking.
En wat me vooral van deze Bucketlistwens bij is gebleven, is hoe belangrijk het is om soms contact te maken met de kleine(re) versie van jezelf en een aantal van zijn of haar dromen uit te laten komen. Daar wordt je grotere zelf heel blij van!