Met de trouwperikelen alweer achter de rug (7 mei 2016) is morgen de laatste dag van de witte broodsweken. Al is er geen witte boterham gegeten de laatste 6 weken.
Ik heb trouwens nog wel even opgezocht wat wittebroodsweken betekent. Wittebroodsweken: is de benaming van de periode van zes weken na het huwelijk, waarin het kersverse bruidspaar niet gestoord mag worden door visite, vertegenwoordigers van verzekerings-maatschappijen en anderen.
Ja wat zal ik er van zeggen ….2016… tijd voor een nieuwe benaming.
Maar het trouwen doet me denken aan een Bucketlistvinkje die ik gezet heb in 2010. “Het Colosseum zien in Rome.” Dat was namelijk tijdens de vakantie in Toscane dat ik die liefde tegenkwam.
Tijdens een 10 daagse reis met andere jongeren konden we vanaf onze camping mee met verschillende excursies. In het kader van “nu we er toch zijn” wilden mijn zus en ik (met wie ik op reis was) dan ook zeker mee met de dagexcursie naar Rome.
Merendeel van de groep koos voor een dagje camping, waardoor die liefde, mijn zus en ikzelf met z’n 3-en in Rome een dag op pad gingen. Door de zinderende hitte (lees 40 graden) besloten we de hop-on-hop-off bus te pakken en de stad te bekijken vanaf een open dubbeldekker. Lekker verkoelend.
Bij het Colosseum aangekomen stuurden we mijn zus op pad om de kaartjes te halen. Voor een paar euro konden we vast naar binnen, het is immers niet veel meer dan een afgebrokkelde arena (los van alle historie), maar toch leuk om even mee te pikken.
Na een hele poos wachten komt ze terug met de tickets, entree 12 euro per persoon. 12 EURO? Nou dan had het niet gehoeven, een hele knip uit het vakantiebudget als net-studenten-af. Maarja kaartjes zijn al gekocht, dus gaan met die banaan.
De buitenkant staat nog voor een groot deel, maar binnen is het veelal brokstukken, moeilijk voor te stellen hoe dat vroeger geweest moet zijn. Als je de film de Gladiator hebt gezien, krijg je er nog een beetje een idee van. Maar eerlijk gezegd viel het ons verder toch best wel tegen. Een hoop stenen en mos dus.
Echter enkele weken na die trip kijk ik thuis op mijn Bucketlist en tot mijn verbazing staat daar “Een bezoek brengen aan het Colleseum”. HUH? Had ik die er ooit opgezet, helemaal vergeten.
Wat een “geluk” dat mijn zus de kaartjes ging halen en zich niet door de entree liet afschrikken. Grote kans dat als mij die taak was toebedeeld, dat ik mijn eigen Bucketlist had geboycot en dat voor die paar euro.
Wat ik wel onthouden heb hieruit is om echt wensen op mijn lijst te zetten die ik belangrijk vind, die ik graag wil doen, zien of realiseren. In plaats van dat het toevallig één van de zeven wereldwonderen is.
Dus ik ga nu regelmatig de lijst nog eens langs om te zien of de wensen nog bij me passen. Zo niet. EXIT en dan komt er een andere mooie wens voor in de plaats.
Ik ben benieuwd wat er allemaal op jouw lijst staat!